Rezerwat Błota Klimonckie
rezerwat przyrody położony we wschodniej części województwa mazowieckiego, w miejscowości Klimonty, na terenie gminy Mordy, w powiecie siedleckim.
Rezerwat obejmuje obszar leśny o powierzchni 109,20 ha, którego celem ochrony jest zachowanie kompleksu olsów i łęgów stanowiących ostoje chronionych i zagrożonych gatunków roślin i zwierząt
Obszar Natura 2000 Doliny Liwca
Dolina Liwca jest miejscem szczególnym. Występują tutaj rzadkie i zagrożone w skali kraju, a nawet Europy gatunki roślin, zwierząt oraz unikatowe siedliska przyrodnicze.
Ponad połowę obszaru doliny stanowią łąki i zarośla, jedną piątą- obszary rolnicze, pozostałą część lasy (głównie liściaste, w mniejszym stopniu iglaste i mieszane).
Istotnym elementem ostoi są kompleksy stawów rybnych w Klimontach, Czepielinie, Jarnicach, Golicach i Siedlcach.
Charakterystycznym elementem krajobrazu są lasy łęgowe. Najpospolitszymi i zajmującymi największe powierzchnie są łęgi olszowo-jesionowe.
Pospolite w obrębie obszaru są nadrzeczne ziołorośla. Tworzą one wąskie pasy o różnej długości, rozmieszczone na całym terenie.
W obrębie doliny Liwca znaczący udział w krajobrazie mają łąki oraz zbiorowiska łąkowe i pastwiskowe. Do najcenniejszych należą łąki świeże ekstensywnie użytkowane, np.: ekstensywnie użytkowane łąki rajgrasowe z występującymi na nich storczykami, kniecią błotną czy firletką poszarpaną.
Znacznie rzadziej spotkać tu można zmienno wilgotne łąki trzęślicowe, śródlądowe ciepłolubne murawy na piaskowe.
Do szczególnie interesujących gatunków roślin naczyniowych, występujących nad Liwcem należą gatunki wymienione w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin – cibora żółta i krwawnica pospolita.
Dla ochrony walorów przyrodniczych wyznaczono nad Liwcem obszar Natura 2000 Ostoja Nadliwiecka. (informacja przygotowana przez dr Ireneusza Kaługę).
Stawy Broszkowskie
Utworzony w 1984 r. rezerwat ma powierzchnię ponad 268 ha. Jest to obszar bardzo zróżnicowany pod względem struktury występujących środowisk. Jego podstawowym walorem jest występowanie ok. 100 gatunków ptaków wodnych, szuwarowych i łąkowych (zarówno przelotowych, jak i lęgowych).
Gatunkiem najliczniejszym jest mewa śmieszka, której ustępują kolonie kaczek: czernicy, głowienki i krzyżówki. Na uwagę zasługują również łabędź, perkoz, cyranka i czapla. Pojawiają się też kaczki morskie, uhla, markaczka oraz drapieżniki: błotniak stawowy, myszołów, kania czarna. Dość licznie reprezentowane są ssaki, w tym m.in.: łoś, wydra, borsuk, lis i piżmak.
Bardzo zróżnicowana jest szata roślinna rezerwatu. Największą powierzchnię zajmuje zbiorowisko trzcinnika lancetowatego oraz szuwar trzcinowy. Ze zbiorowisk leśnych dominują: ols porzeczkowy, łęg jesionowo-olszowy, kontynentalny bór mieszany oraz grąd i zarośla łozowe.
Rezerwat Przyrody Stawy Siedleckie
Faunistyczny rezerwat przyrody o powierzchni 224 ha, utworzony w 2008 r. Swoim zasięgiem obejmuje kompleks 11 stawów oddzielonych groblami.
Celem rezerwatu jest ochrona cennego biotopu lęgowego, żerowisk i miejsc odpoczynku rzadkich gatunków ptaków oraz siedlisk rzadkich gatunków roślin chronionych i bezkręgowców.
Zaliczany jest do ostoi o randze krajowej, przede wszystkim ze względu na olbrzymią liczebność mewy śmieszki, wynoszącą ok. 10 tys. par lęgowych
Rezerwat przyrody Dąbrowy Seroczyńskie
leśny rezerwat przyrody położony w gminie Wodynie (powiat siedlecki, województwo mazowieckie)[1], na terenie wsi Nowiny, Wola Serocka, Kołodziąż oraz Wola Wodyńska. Obejmuje tereny lasów państwowych leśnictwa Seroczyn w nadleśnictwie Siedlce.
Rezerwat znajduje się w Łukowskim Obszarze Chronionego Krajobrazu. W części południowej graniczy z rezerwatem Kulak. Położony jest na wysokości 175 do 192 m n.p.m. Zajmuje powierzchnię 550,15 ha[1] i jest pod względem wielkości drugim rezerwatem przyrody w powiecie siedleckim. Lokalna nazwa rezerwatu to „Las Serocki”.
Rezerwat Kulak
rezerwat przyrody znajdujący się na terenie gminy Wodynie w województwie mazowieckim oraz gminy Stoczek Łukowski w województwie lubelskim. Granice rezerwatu obejmują tereny leśne uroczyska Seroczyn (zarządzane przez nadleśnictwo Siedlce), stawy i ich otoczenie oraz porośnięte olchą lasy prywatne i nieużytki (w zasięgu terytorialnym nadleśnictwa Łuków).
Rezerwat położony jest w Łukowskim Obszarze Chronionego Krajobrazu. W części północnej graniczy z rezerwatem Dąbrowy Seroczyńskie.
Powołany został Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 24 listopada 1983 roku w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1983 r. Nr 39, poz. 230). Przedmiotem ochrony jest zachowanie zbiorowisk roślinnych ze stanowiskami wielu gatunków roślin chronionych i rzadkich, a w szczególności stanowiska rosiczki długolistnej.
Liwiec
Liwiec to rzeczka płynąca przez województwo mazowieckie długość tej rzeki to jakieś 142 km. Posiada ona dwa źródła – południowe nieopodal wsi Sobicze i północne na terenie wsi Zawady.
Jest typową nizinną rzeką , jak na Mazowsze przystało. Posiada dość urozmaicone brzegi jak na rzekę nizinną, od wysokich skarp po płaskie mielizny. Koryto i zatoczki upodobały sobie coraz liczniejsze tu bobry.
Brzegi tej rzeki są z reguły płaskie częściowo zakrzaczone. Większość doliny, a szczególnie tereny stanowiące bezpośrednią otulinę brzegu to łąki i pastwiska, często zalewane wiosną. Lokalnie występują łęgi olchowe i olchowo – jesionowe. Większe ostoje leśne napotykamy w dolnym biegu rzeki, począwszy od wsi Strachów, aż do samego Bugu.
Muchawka
Rzeka Muchawka jest lewym dopływem Liwca. Przepływa na terenie powiatu siedleckiego. Jej długość wynosi 29,7 km. Źródła rzeki znajdują się na południe od wsi Daćbogi koło wsi Gostchorz. W różnych publikacjach można spotkać zapisy, że źródło rzeki znajduje się koło wsi Śmiary. Jest to jednak nie prawda. Koło Śmiar wypływa jeden z niewielkich strumyków, będących dopływem Muchawki. Strumyk ten łączy się z główną rzeką między wsią Daćbogi a wsią Pluty.
Rzeka Muchawka płynie przez następujące miejscowości: Gostchorz, Wiśniew-Kolonia i Rakowiec, a następnie przez miasto Siedlce, wyznaczając zarazem jego zachodnią granicę. Na Muchawce w Siedlcach wybudowany jest zalew, wykorzystywany do celów rekreacyjnych.
W okolicach wsi Borki-Paduchy przyjmuje swój prawy dopływ Zbuczynkę.
Źródło rzeki leży na wysokości 165 metrów nad poziomem morza, natomiast ujście na wysokości 145 m. Koryto rzeki jest bardzo pokręcone, tworząc wiele meandrów. Brzegi miejscami łatwo dostępne, ale w wielu miejscasch woda płynie między zaroślami. Woda w rzece ma zabarwienie brunatne z powodu istniejących na tym terenie gleb torfowych.
W tej niewiekiej rzecze żyje kilka gatunków ryb. Najczęściej można spotkać okonie, płocie, szczupaki.
